ABBJR21 - GURONG PILIPINO

  Many time I starved. While my friends are buying all the cravings they want It’s poverty, I know. However, I envy.  Beautiful sweater, jeans and trousers  Eyes shimmer’s whenever I found them, Oh! Not on me but fitted on other people’s body.  I don’t have one because of poverty. I know but I envy.  I understand, it’s poverty.  Nevertheless, I envy. Asking the entity, why me?  Jaundice is what killing me.  Feeling it all the way, I realized  There’s more to life than what it is today. Priorities, gratefulness and dreams “Why?” is not the question I needed to overcome.  It is the “How?” to look for these situations optimistically done.

 

'Di ko alam kung paano ako iginiya ng tadhana Patungo sa yungib na ako ay nalulula Na kung anong sarap nito sa panlasa't pandama Ay siya ring kasingpait, kayhirap kumawala Panandaliang saya't ligayang walang katulad Pagsisisi'y kapalit pagkat 'di nararapat sa patawad Pagkatapos mapuno ng pagkalugod ang katawan Puso'y pinipigsa ng dusa, konsensya't, kadiliman Kay lalim ng aking binagsakan Tila kutitap ng alitaptap, ang liwanag sa kalangitan Binalot ng anino aking buong kapaligiran Gaano man kalakas ang sinag hindi pa rin ito naaarawan Mahigpit na nakakadena't, sarili'y pinandirihan Nakagapos sa ideyang, ito ba'y kasuklam-suklam? Dahil sa tunay na kaligayaha'y nabulag nang di inasam Subalit, pilit na iniaangat kinasasadlakang kasarinlan Kinukumbinsi ang sariling madadaig din Mula sa pagkatuyo ng naturang panahon at dahon Sa pagkauhaw't tigang na hiyawan ng laman Ngunit, hindi sapat upang mapanatag nang tuluyan Gaano ba ako ngayon ka-makasal